محمدرضا حکیمی (۱۳۱۴-۱۴۰۰ش) مجتهد، الهیدان، شاعر، نویسنده آثار دینی و از باورمندان مکتب تفکیک بود. حکیمی از منتقدان فلسفه صداریی بود و آثاری در نقد الهیات صدرایی نگاشته بود. به باور او عقل دینی، خودبنیاد است و برای شناخت معارف دین باید مستقل از فلسفه اندیشید. بر همین اساس مهمترین اثر او مجموعه حدیثی الحیاة است که تلاش کرده است یک نظام فکری بر اساس احادیث شیعی تصویر کند. حکیمی، در عرصه سیاسی و اجتماعی، عدالتمحور و فقرستیز بود. او حکومت دینی را با معیار عدالتورزی و اجرای عهدنامه مالک اشتر ارزشگذاری میکرد. از همین رو او را «فیلسوف عدالت» نامیدهاند. اندیشههای تفکیکی و اجتماعی و سیاسی او مورد انتقاد برخی محققان قرار گرفته است. او نویسندهای پر اثر بود و آثار او معمولاً با ادبیاتی حماسی نوشته شدهاند. الحیاة، خورشید مغرب، امام در عینیت جامعه، الهیات الهی و الهیات بشری، و مکتب تفکیک برخی از آثار او است. در بزرگداشت او نیز آثاری همچون «مرزبان توحید: کارنامه محمدرضا حکیمی» منتشر شده است.(ویکیشیعه)
Number of results 29
Indexes of work(Access to Text):
coleagues.title