أربعين حديثا عن الإمام الحسين(ع)

1.«مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ؟».

امام حسین(ع) فرمود: «پروردگارا! آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟». (بحارالانوار، جلد ۹۸، صفحه ۲۲۰)

2.«إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اَللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ اَلتُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اَللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ اَلْعَبِيدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اَللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ اَلْأَحْرَارِ وَ هِيَ أَفْضَلُ اَلْعِبَادَةِ». 

امام حسین(ع) فرمود: «گروهی خدا را از روی میل به بهشت عبادت می‏کنند، که این عبادت تجارت‏کنندگان است و گروهی خدا را از ترس دوزخ می‏پرستند و این عبادت بردگان است، و گروهی خدا را به سبب شایستگی می‏پرستند، و این عبادت آزادگان است که برترین عبادت است». (بحارالانوار، جلد 75، صفحه 117)

3.«مَنْعَبَدَاَللَّهَ حَقَّ عِبَادَتِهِ آتَاهُ اَللَّهُ فَوْقَ أَمَانِيِّهِ وَ كِفَايَتِهِ». 

امام حسین(ع) فرمود: «هرکس حق معبودیت خدا را به‏ جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می‏‌کند». (بحارالانوار، جلد ۶۸، صفحه 184)

4.«مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِیحٌ یَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ». 

امام حسین(ع) فرمود: «خداوند هیچ موجودی را نیافرید، جز آن ‏که برای او تسبیحی قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند». (بحارالانوار، جلد ۶۱، صفحه 27)

5.«بُكَاءُ اَلْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ اَلْقُلُوبِ رَحْمَةٌ مِنَ اَللَّهِ». 

امام حسین(ع) فرمود: «گریستن چشم‏ها و ترسیدن قلب‏ها، رحمتی از جانب خداست». (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، جلد ۱۱، صفحه ۲۴۵)

6.«... إِنَّحُبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ لَتُسَاقِطُ اَلذُّنُوبَ كَمَا تُسَاقِطُ اَلرِّيحُ اَلْوَرَقَ». 

امام حسین(ع) فرمود: «محبّت ما اهل‌بیت سبب ریزش گناهان است، چنان ‏که باد، برگ درختان را می‏ریزد». (شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار ، جلد 1، صفحه 163)

7.«نَحْنُ اَلَّذِينَ عِنْدَنَا عِلْمُ اَلْكِتَابِ وَ بَيَانُ مَا فِيهِ وَ لَيْسَ عِنْدَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لِأَنَّا أَهْلُ سِرِّ اَللَّهِ». 

امام حسین(ع) فرمود: «ما کسانی هستیم که علم قرآن، و بیان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هیچ ‏یک از آفریدگان خدا نیست، زیرا ما محرم راز خداییم». (بحارالانوار، جلد ۴۴ ، صفحه۱۸۴)

8.« ... وَ اَللَّهِ مَا خَلَقَ اَللَّهُ شَيْئاً إِلاَّ وَ قَدْ أَمَرَهُ بِالطَّاعَةِ لَنَا».

امام حسین(ع) فرمود: «سوگند به خدا که خداوند هیچ موجودی را نیافرید، مگر آن ‏که او را به اطاعت از ما، امر کرد». (بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحه 183)

9.«إِنَّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ».

امام حسین(ع) فرمود: «شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است». (بحارالانوار، جلد ۶۵، صفحه 154)

10.«أَنَا قَتِيلُ اَلْعَبْرَةِ لاَ يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلاَّ بَكَى».

امام حسین(ع) فرمود: «من کشته اشک هستم، مؤمنی مرا یاد نکند، مگر آن ‏که به گریه می‌‏افتد». (کامل الزیارات، جلد 1، صفحه 108)

11.«إِنّ اَعْمَالَ هَذِهِ الاُمّةِ مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلا وَ تُعْرَضُ عَلَی اللّهِ عَزّوَجَلّ».

امام حسین(ع) فرمود: «همانا اعمال امّت، هر بامدادان بر خداوند عرضه می ‏شود». (بحار الانوار، جلد ۷۰،  صفحه۳۵۳، حدیث۵۴)

12.«وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى اَلنَّاسِ بِسَخَطِ اَللَّهِ وَكَلَهُ اَللَّهُ إِلَى اَلنَّاسِ ».

امام حسین(ع) فرمود: «کسی که برای جلب رضایت مردم، موجب غضب خدا شود، خداوند او را به مردم وا می‏‌گذارد». (الأمالی للصدوق، جلد1، صفحه 200) 

13.«وَ إِنَّ أَعْفَى اَلنَّاسِ مَنْ عَفَا عَنْ قُدْرَةٍ».

امام حسین(ع) فرمود: «با گذشت‏‌ترین مردم کسی است که با وجود قدرت، گذشت کند». (بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۱۲۱)

14. «لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِکُمْ مَا یَنْقُصُ عَنْ قَدْرِکُمْ».

امام حسین(ع) فرمود: «چیزی که از ارزشتان بکاهد، بر زبان جاری نکنید». (جلاء العیون، جلد ۲، صفحه ۲۰۵)

15.‏«وَ مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اَللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ ».

امام حسین(ع) فرمود: «هرکه گرفتاری مؤمنی را برطرف کند، خداوند گرفتاری‌های دنیا و آخرتش را برطرف می‏کند». (بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه 121)

16.‏«مَوْتٌ فِی عِزّ خَیْرٌ مِنْ حَیَاةٍ فِی ذُلّ».

امام حسین(ع) فرمود: «مرگ با عزت، برتر از زندگی با ذلّت است». (مناقب، جلد4، صفحه 68)

17.«مَنْحَاوَلَأَمْراً بِمَعْصِيَةِ اَللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَا يَحْذَرُ ».

امام حسین(ع) فرمود: «کسی که با نیرنگ و معصیت خدا، در پی به‏دست آوردن چیزی رود، کمتر به آنچه امید دارد می‏رسد، و زودتر به آنچه می‏‌ترسد، دچار می‏‌شود». (بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه 120)

18.«لا تَقُولَنَّ فی أخیکَ الْمُؤمِنِ إذا تَواری عَنْکَ إلاّ مِثْلَ ما تُحِبُّ أنْ یَقُولَ فیکَ إذا تَوارَیْتَ عَنْه».

امام حسین(ع) فرمود: « وقتى كه برادر دينى‌‏ات از تو جدا شد، درباره او همان‌گونه سخن بگو که دوست داری او پس از جدا شدن از تو، درباره‌ات بگوید». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 752)

19.«ایهَا النَّاسُ مَنْ جادَ سادَ وَ مَنْ بَخِلَ رَذِلَ وَ إنَّ أجْوَدَ النَّاسِ مَنْ أعْطی مَنْ لایرجُوا».

 امام حسین(ع) فرمود: «ای مردمان بدانید هر آن کس که جُود ورزد و ببخشد، سروری و بزرگی می‌یابد و هر که بُخل ورزد، دون‌پایه و پست گردد و بخشنده‌ترین مردمان آنان‌اند که به کسانی نیکی‌ می‌کنند که از او هیچ انتظاری ندارند». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 751)

20.«اُوصیکُم بِتَقَوی اللهِ، فَاِنَّ اللهَ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ اَن یُحَوِّلَهُ عَمّا یَکرَهُ اِلی ما یُحِبُّ»

امام حسین(ع) فرمود:«شما را به تقوای الهی سفارش می کنم. هر کس از خدا پروا کند، خداوند تضمین کرده که او را از آنچه نمی‌پسندد، به آنچه می‌پسندد، متحول سازد». (تحف العقول، جلد ۱، صفحه ۲۳۹)

21.«إيّاكَ أنْ تكونَ مِمَّن يَخافُ على العِبادِ مِن ذُنوبِهِم و يَأْمَنُ العُقوبةَ مِن ذَنبهِ».

 امام حسین(ع) فرمود: «مبادا از کسانی باشید که نگران گناهان دیگر ‌بندگان خدا هستند، ولی خود را از عقوبت گناهانشان در امان می‌پندارند». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 775)

22.«إنَّ شيعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ».

 امام حسین(ع) فرمود: «بى‌گمان شیعیان ما، آنان‌اند که دل‌هاشان از هر گونه خیانت، کینه، و فريبکارى پاک است». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 671).

23.«أشرفُ النّاسِ... مَن اتَّعَظَ قَبلَ أنْ یُوعَظَ، واستیْقَظَ قبلَ أن یُوقَظَ».

امام حسین(ع) فرمود:« شریف‌ترین انسان‌ها، آن است که پند گیرد، پیش از آنکه موعظه‌اش کنند، و بیدار شود، پیش از آن‌که بیدارش کنند» (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 743)

24.«فَاِنَّ الدُّنْیا لَوْ بَقِیَتْ لاِحَدٍ اَوْ بَقِیَ عَلَیْها اَحَدٌ، کانَتِ الاْنْبِیاءُ اَحَقَّ بِالْبَقاءِ».

امام حسین(ع) فرمود: «اگر بنا بود دنیا برای کسی باقی بماند و یا یک فرد [برای همیشه] در دنیا بماند، پیامبران برای بقاء سزاوارتر بودند» (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 418)

25.«فَلَا تَغُرنَّكُمْ‌ هذِهِ‌ الدُّنْيَا فَاِنَّهَا تَقْطَعُ‌ رَجَاءَ مَنْ‌ رَكَن الَيْهَا، وَ تُخَيِّبُ‌ طَمَعَ‌ مَنْ‌ طَمِعَ‌ فِيهَا».

 امام حسین(ع) فرمود: «پس فريب دنيا را نخوريد كه دنيا اميدواران خود را نا اميد، و آزمندان خود را محروم مى‌كند». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 416)

26.«يا بُنَىَّ اِيّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْكَ ناصِراً اِلاَّ اللّه»

امام حسین(ع) فرمود: «فرزندم! بپرهـيز از سـتم بر كسى كه غير از خدا ياورى در مقابل تو ندارد». (بحارالانوار، جلد 75، صفحه 308)

27.«مَنْ لَمْ يكنْ لِأحدٍ عائباً، لَم يَعدَم مَعَ كُلِّ‌ عائبٍ عاذِراً».

امام حسین(ع) فرمود: «آنکه عیب‌جوی دیگران نباشد، هنگامی که عیب‌جویی‌اش کنند، بدون مدافع نخواهند ماند». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 771)

28.«فَمَهْمَا يَكُنْ لِأَحَدٍ عِنْدَ أَحَدٍ صَنِيعَةٌ لَهُ رَأَى أَنَّهُ لاَ يَقُومُ بِشُكْرِهَا، فَاللَّهُ لَهُ بِمُكَافَاتِهِ فَإِنَّهُ أَجْزَلُ عَطَاءً وَ أَعْظَمُ أَجْراً».

امام حسین(ع) فرمود: «و بدانید كه: اگر كسی به دیگری نیکی نموده و او نیکی‌اش را پاس نمی‌دارد، خداوند خود ضامن جبران است؛ و بخشش خداوند سرشارتر، و مزدش بزرگتر است». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه 751)

29.«إِنّ الْکَریِمَ إِذَا تَکَلّمَ بِکَلاَمٍ، یَنْبَغِی اَنْ یُصَدّقَهُ بِالْفِعْلِ».

امام حسین(ع) فرمود: «بزرگوار کسی است، که گفتارش با عملش یکی باشد». (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷، صفحه ۱۹۲)

30.«مَنْ قَبِلَ عَطَاءَكَ فَقَدْ أَعَانَكَ عَلَى اَلْكَرَمِ».

امام حسین(ع) فرمود: «آن ‏کس که هدیه تو را بپذیرد، تو را در بزرگواری کمک کرده است». (بحارالانوار، جلد ۶۸، صفحه ۳۵۷، حدیث ۲۱)

31.«اَلْبُكَاءُ مِنْخَشْيَةِ اَللَّهِ نَجَاةٌ مِنَ اَلنَّارِ».

امام حسین(ع) فرمود: «گریه از ترس خدا، باعث نجات از آتش جهنّم است». (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۱۱، صفحه ۲۴۵)

32.«لا یَنْبَغِی لِنَفْسٍ مُؤْمِنَةٍ تَرَی مَنْ یَعْصِی اللّهَ فَلا تُنْکِرُ عَلَیْهِ».

امام حسین(ع) فرمود: «سزاوار نیست که مؤمن، گناهکاری را ببیند و او را از گناه باز ندارد». (کنز العمّال، جلد ۳،  صفحه ۸۵)

33.«لَولا ثَلاثَةٌ ما وَضَعَ ابنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَیءٍ: اَلفَقرُ وَ المَرَض ُوَ المَوتُ»

امام حسین(ع) فرمود: «اگر سه چیز نبود، آدمیزاد هرگز سر در برابر چیزی فرود نمی‌آورد: تنگدستی، بیماری و مرگ». (نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، صفحه۸۰)

34.«مَن اَحَبَّک نَهاکَ وَ مَن اَبغَضک اَغراکَ»

امام حسین(ع) فرمود: «هر کس تو را دوست بدارد( از بدی‌ها) تو را نهی می کند و هر که دشمنت باشد (به بدی‌ها) تشویق می کند». (موسوعة کلمات الامام الحسین(ع)، صفحه ۷۴۳)

35.«فَکونُواْ أَحراراً  فی دنیاکم»

امام حسین(ع) فرمود:«پس ای مردمان! چون آزادگان زندگی کنید». (اللهوف علی قتلی الطفوف، جلد۱، صفحه ۱۰۲)

36.«مَن طَلَبَ رِضَی النّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَکَلَهُ اللهُ اِلَی النّاسِ»

امام حسین(ع) فرمود: «هر کس به بهای نارضایتی خدا، مردم را راضی کند، خداوند او را به مردم وامی گذارد». (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، جلد۱۲، صفحه ۲۰۹)

37.«اِنَّ اَجوَدَ النّاسِ مَن اَعطی مَن لایَرجوهُ»

امام حسین(ع) فرمود:«بخشنده‌ترین مردم کسی است که به کسی عطا کند که امید بخشش از او ندارد». (بحارالانوار، جلد ۴۴، صفحه ۱۲۱)

38.«لایَکمُلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَقِّ»

امام حسین(ع) فرمود:«عقل، جز با پیروی از حق، کمال نمی‌پذیرد». (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، جلد۱۲، صفحه۲۰۹)

39.«اَلصِّدقُ عِزُّ و الکِذبُ عَجزٌ»

امام حسین(ع) فرمود:«صدق و راستی عزّت است و دروغگویی ناتوانی است». (تاریخ یعقوبی، جلد۲، صفحه۲۴۶)

40.«...فَإِيَّاكَ اَن تَکونَ مِمَّن یَخافُ عَلَی العِبادِ مِن ذُنوبِهِم وَ یَأمَنُ العُقُوبَةَ مِن ذَنبِهِ»

امام حسین(ع) فرمود:«بپرهیز از این که از کسانی باشی که بر مردم به خاطر گناهانشان بیمناکند، ولی خودشان از عقوبت گناهشان ایمن هستند». (تحف العقول، جلد۱، صفحه ۲۳۹)